برنامه پیشنهادی واکسن آنفلوانزا

برنامه پیشنهادی واکسن آنفلوانزا:

هرچه واکسن آنفلونزا را زودتر بزنیم، تیتر مناسب را زودتر می گیریم. اگر جوجه درشت باشد حتی در 5 روزگی هم می توان آن را مصرف کرد ولی برای جوجه های جونیور و ریزتر روز هشتم مناسب است.

واکسن آنفلوانزا، کشته و تزریقی است و به دلیل مخاطرات بهداشتی برای انسان و خطر تبدیل شدن به سویه خطرناک برای انسان، فرم زنده ندارد. لذا  برخلاف واکسن های دیگر جایگزینی هم برای آن نداریم. اما این که بعضی مرغداران سوال می کنند مصرف آن ضروری است یا نه باید گفت به دلیل آلودگی همه نواحی کشور با این ویروس، مصرف آن توصیه می شود. هرچند ممکن است سال ها در گله شما بیماری نیاید ولی اگر بیاید، به نوعی گله تان مقاومت بیشتری در مقابل بیماری می کند. درست مثل بیمه که ممکن است شما ده سال ماشین خود را بیمه کنید و تصادفی هم نکنید. با این وجود ماشین تان را برای روز مبادا بیمه می کنید.

از عوامل تاثیرگذار در واحدهای مادر و موثر بر تفریخ تخم مرغ های حاصل

1)نسبت بالای پروتئین به انرژی قابل متابولیسم باعث کاهش تفریخ می گردد مرغانی که پروتئین زیادی دریافت می کنند به ازای هر 100 تخم مرغ 3.1 کمتر جوجه تولید می کنند

2)نسبت بهینه پروتئین به انرژی 5.52 گرم به ازای هر 100 کیلوکالری است بطور مثال این نسبت در جیره ای با سطح انرژی 2750 و پروتئین 15.18 رعایت شده است

3)عملکرد تفریخ در گله های تغذیه شده با جیره هایی بر پایه ذرت و سویا بهتر از جیره های بر پایه گندم است و همینطور روغن ذرت و غیر اشباع بر روغنهای اشباع ارجحیت دارند

4)دمای تخم مرغ های جمع اوری شده حداکثر تا 5 ساعت بعد باید به دمای صفر فیزیولوژیک برسد در غیر اینصورت تعداد تلفات در دوره جنینی در انکوباسیون  افزایش می یابد این دما در برخی منابع 21 درجه سانتی گراد و در برخی منابع کمتر ازین ذکر شده است علاوه بر آن بر کیفیت جوجه های تفریخ شده نیز تاثیر منفی می گذارد و این به دلیل تفریخ جوجه در روزهای مختلف انکوباسیون است

ریکاوری خروس در تولید:

در دوران پرورش معمولا خروسها جداگانه و در سالنی مستقل از مرغها نگهداری می شوند. سالن بر اساس وزن خروسها ممکن است به دو یا سه پن تقسیم بندی شود تا یکنواختی آنها در بالاترین حالت ممکنه بدست آید. و تغذیه آنها هدفمند و بر اساس نسبت وزنی آنها با استاندارد نژادی تنظیم می شود. در اواخر دوره پرورش و قبل از اختلاط مرغ و خروس، هم وزن و هم یکنواختی قسمت اعظم خروسها مناسب می باشد اما چه اتفاقی رخ می دهد که بعد از چند هفته از اختلاط، هم یکنواختی و هم وزن خروسها به هم میخورد. تعدادی از آنها وزن از دست می دهند و تعدادی هم اضافه وزن کسب می کنند. در فارمها برای تغذیه خروسها در دوران پرورش از همان دانخوری مرغ  البته بدون گریل استفاده می شود و تعداد دانخوری خروس بسیار کم است یا اصلا وجود ندارد. بنابراین وقتی به سالن مرغها منتقل می شوند مدتی سردرگم هستند توصیه می شود تعداد زیادی دانخوری خروس در دوران پرورش در سالن خروس قرار دهید تا به آن عادت کنند. همچنین توصیه می شود تعدادی هم تراف دانخوری مرغ که گریل آن نصب شده نیز قرار دهید ولی دان در آنها ریخته نشود با این کار خروسها در اوایل اختلاط از دانخوری مرغها با توجه به عادتی که از دوران پرورش دارند استفاده نخواهند کرد. اگر در زمان توزیع دان خروسها در تولید مخصوصا در اوایل، خروسی را سرگردان دیدید آن را گرفته و در کنار دانخوری خروس رها کنید به طور مداوم در چند روز اول چینه دان خروسها را چک کنید و اگر خالی می باشد در جایی مناسب آنها را تغذیه کنید. گرسنگی و عدم تغذیه مناسب خیلی سریعتر و بیشتر  از آنچه فکر می کنیم به باروری خروسها آسیب میزند.

رنگ صورت خروسها واضحترین علامت مناسب بودن تغذیه آنها می باشد هر چه سرخ تر و پر رنگ تر باشد بهتر است البته به شرطی که اضافه وزن آنها را هم مد نظر داشت. وقتی خروسها را با مرغها مخلوط شدند نباید بلافاصله دان را از رشد به دان خروس تبدیل کرد چرا که رشد آنها تمام نشده و تا هفته 30 به بلوغ کامل نمیرسند بنابراین دان رشد را حداقل تا هفته های 28 تا 30 به تاخیر باید انداخت این بیشتر در مورد مدیرانی است که اصرار بر یکسان بودن میزان دان مصرفی با  میزان دان استاندارد نژادی دارند. چرا که پروتئین دان رشد از پروتئین دان خروس بیشتر است و باعث می شود رشد بیضه ها تا حد ایده آل ادامه داشته باشد. مراقب دان دزدی مرغها و خروسها از همدیگر باشید. مخصوصا خروسها، چرا که هم از دان خود میخورند هم از دان مرغها و پروتئین دان مرغ مخصوصا جیره تولید یک بالاست و به آسانی باعث اضافه وزن خواهد شد. نکته قابل توجه در مورد توزیع خروسها در سالن مرغها این است که سعی شود خروسهای با وزن های مشابه به یک سالن اختصاص داده شود تا در هنگام تعیین میزان دان مصرفی، وزنها واکنش های مشابه داشته باشند و خود دان عاملی باعث بهم خوردن یکنواختی نشود. در تجربه ای جهت یکنواخت نگه داشتن وزن خروسها، دان خروس از نظر درصد پروتئین و میزان انرژی 8 درصد رقیقتر تنظیم شد تا میزان دان بیشتری داده شود. البته بعد از هفته 30. در مورد خروسهای نژاد هایی که به اصطلاح گوشتی تر هستند می توان این کار را زودتر هم انجام داد چرا که واکنش آنها به دان زیاد بوده و به دلیل ضریب تبدیل بالا، یکنواختی خیلی زود بهم میریزد یا اینکه خیلی زود اضافه وزن می گیرند.

 از نشانه های دان دزدی در خروسها وزن زیاد آنهاست علامت دیگر که هم نشان دهنده تغذیه  از محلی غیر از دانخوری خروس است و هم نشان دهنده تغذیه ضعیف است، رشد نوک خروس و حالت منقار عقابی شدن است. اما دلیل آن چیست؟. وقتی مرغ یا خروس فقط از دانخوری های مخصوص خودشان تغذیه می کنند به علت نوک زدنهای متوالی به ترافهای دانخوری یا بشقابهای دانخوری، نوک آنها سائیده می شود. و منقار مجال بلند شدن ندارد البته خصوصیات نژادی ممکن است در میزان رشد موثر باشد.  وقتی خروسی از ریزش دان در سر زاویه ها یا ترافها روی کود تغذیه می کند، کود نرم نمی تواند باعث سائیده شدن نوک شود، و منقار رشد خواهد کرد خروسی هم که تغذیه ضعیف دارد و مرغ های ناتخم هم رشد نوک دارند. در مورد خروس های چاق که نوک بلند هم دارند می توان گفت که محل ریزش دان را پیدا کرده اند و از آنجا تغذیه می کنند و وقتی این محل ریزش تعمیر شده و ریزش قطع می شود این خروسها دچار سوء تغذیه شده و در صورت تغذیه مجدد از دانخوری خروس دیده شده که نوک بلند مانع دانخوردن می شود ودر نهایت هم به طرز نامتناسبی میشکند. توصیه می شود هم محل های دان دزدی مرغ و خروس را مسدود شود و هم خروسهای ضعیف را که توانایی رقابت در تغذیه ندارند را جمع‌آوری و ریکاوری کرد. قابل ذکر است که اگر درصد خروس در سالن کاهش داده می شود، حتما از میزان دانخوری خروس در سالن هم متناسب با تعداد حذف شده، کاسته شود.

 اغلب اوقات با اینکه اقدامات لازم برای تغذیه یکنواخت خروسها صورت می گیرد باز هم در سالن شاهد تنوع وزنی خواهیم بود. در این حالت یک پن کوچک در سالن می تواند کمک زیادی جهت ریکاوری خروس ها انجام دهد. خروسهای ضعیف یا خروسهایی که رنگ صورت آنها در حال سفید شدن است یا عضلات سینه در حال تحلیل رفتن و خنجری شدن هستند یا خروسهای خیلی فعال را می توان در این پن قرار داد. البته نباید تراکم بالا رود. در این پن مرغ نباید باشد چون توسط خروسها به فنا خواهد رفت. دان این خروسها را 10 تا 15 گرم بیشتر از خروسهای نرمال قرار دهید. یا  بهتر است 5 گرم دان و 10 گرم دانه جو به آنها داد تا زودتر به حالت نرمال برگردند. مراقب چاق شدن آنها باشید. معمولا در طی نهایتا 10 روز خروسها قابل بر گرداندن به سالن می شوند. اگر لامپی بالای پن وجود دارد آنرا خاموش کنید. این خروسها را علاوه بر دان از طریق آب آشامیدنی هم میبایست تقویت کرد ازجمله با (مولتی ویتامین+اسید امینه)، (مولتی ویتامین +عناصر کم یاب)، (مولتی ویتامین +مواد معدنی). هم چنین می توان تزریق(ایی سلنیم)هم انجام داد. در تجربه ای به چنین خروسهایی قبل از خارج کردن از پن یک سی سی لینکواسپکتین  تزریق شد که در کاهش لنگش موثر بود. برای انجام این حمایت ها از خروس لازم نیست حتما مشکلی داشته باشند تا در پن ریکاوری قرار گیرند. می توان به نوبت هر با تعدادی خروس را در پن قرار داد و بعد از چند روز  حمایت تغذیه ای و قبل از آنکه چاق شوند از پن خارج کرده و داخل سالن انداخت. حتما علامت گذاری شوند تا خروسهای علامت نخورده هم ریکاوری شوند. با این کار علاوه بر یک ریکاوری تغذیه ای، یک استراحت جنسی هم خواهند داشت و وقتی دوباره وارد گله می شوند اشتیاق بیشتری برای جفت گیری دارند.  چرا که گاهی مواقع خروس برای فعالیت زیاد در جفت گیری،  حفظ سلسله مراتب اجتماعی و در گیری با خروسهای دیگر از تغذیه خود باز میماند و این ریکاوری کمک خواهد کرد که شرایط بدنی خود را بازسازی کند.

 کریم خانی   

نتیجه گیری:

1-در فارمها برای تغذیه خروسها در دوران پرورش از همان دانخوری مرغ  البته بدون گریل استفاده می شود و تعداد دانخوری خروس بسیار کم است یا اصلا وجود ندارد. بنابراین وقتی به سالن مرغها منتقل می شوند مدتی سردرگم هستند توصیه می شود تعداد زیادی دانخوری خروس در دوران پرورش در سالن خروس قرار دهید تا به آن عادت کنند.

2- وقتی خروسها را با مرغها مخلوط شدند نباید بلافاصله دان را از رشد به دان خروس تبدیل کرد چرا که رشد آنها تمام نشده و تا هفته 30 به بلوغ کامل نمیرسند بنابراین دان رشد را حداقل تا هفته های 28 تا 30 به تاخیر باید انداخت

3-وقتی خروسی از ریزش دان در سر زاویه ها یا ترافها روی کود تغذیه می کند، کود نرم نمی تواند باعث سائیده شدن نوک شود، و منقار رشد خواهد کرد. خروسی هم که تغذیه ضعیف دارد و مرغ های ناتخم هم رشد نوک دارند.

4-خروسهای ضعیف یا خروسهایی که رنگ صورت آنها در حال سفید شدن است یا عضلات سینه در حال تحلیل رفتن و خنجری شدن هستند یا خروسهای خیلی فعال را می توان در پن قرار داد. البته نباید تراکم بالا رود. در این پن مرغ نباید باشد چون توسط خروسها به فنا خواهد رفت. دان این خروسها را 10 تا 15 گرم بیشتر از خروسهای نرمال قرار دهید. یا  بهتر است 5 گرم دان و 10 گرم دانه جو به آنها داد تا زودتر به حالت نرمال برگردند.

5-یک سی سی لینکواسپکتین  تزریق شد که در کاهش لنگش موثر است.

خلاصه بیماریهای شترمرغ

عوارض گوارشی و راه های پیشگیری و درمان در شترمرغ

مقدمه:

مشکلات موجود در سیستم گوارشی تقریباً اصلی ترین علت تلفات در شترمرغ های جوان می باشد. مشکلات گوارشی عمدتاً در گله های شترمرغ بیشتر از موارد تک گیر آن دیده می شود.

بعضی از جوجه ها ممکن است به علت خوردن مواد مختلف قابل دسترس در روی زمین و محیط اطراف و همراه با خاک و شن دچار انباشتگی و تلفات گردند.

عوامل اصلی در مشکلات گوارشی شترمرغ ها به دو علت عمده زیر مربوط می باشند.

·مشکلات مدیریتی

 بیماری های عفونی

مشکلات مدیریتی در حدو سه ماهگی اتفاق می افتد.عمده مشکلات آنها در سنین دوران سه ماهگی همراه با انباشتگی پیش معده و سنگدان بوده و این انباشتگی در اثر خوردن اشیاء مختلف از قبیل سنگ و خاک و مواد همراه با ساقه بلند یونجه می باشد.

استفاده از یونجه خرد شده با طول بیش از 5/0 سانتی متر باعث ایجاد انباشتگی و تلفات بالا می گردد.

عوامل عفونی:

بیماری های ناشی از تک یاخته ای ها شامل تریکوموناس S.P و بالانتیدیوم S.P به تعداد معدودی در جوجه ها مشاهده می شود که باعث ایجاد آنتریت و اسهال کفی در جوجه ها می شود.

عفونت های کلستریدیایی در شترمرغ ها ممکن است در اثر استرس های وارده ایجاد و منجر به زمین گیری و مرگ و میر گسترده و فوق حاد در جوجه های جوان گردند و در شترمرغ های مولد تخم گذار فلجی ناشی از مسمومیت با سموم این باکتری ها مشاهده می گردد.

آنتروتوکسمی فوق حاد توسط کلستریدیوم سوردلی، کلستریدیوم پرفرنژنس، کلستریدیوم دیفی سیل و کلستریدیوم کولینوم در جوجه شتر مرغ های سنین 10-9 روزه با تلفات بین 95-5 درصد دیده شده است.

آنتریت هموراژیک به شکل فوق حاد  ناشی از کلستریدیاها در شترمرغ های با سنین 6-1 ماه معمولاً مشاهده می شود. شیوع بیماری بسیار سریع و تلفات ناگهانی همراه با اسهال و بدون سایر علائم بالینی می باشد.

موارد آنتریت نکروتیک اکثراً در شترمرغ های بالای 6 ماه دیده می شود. شیوع بیماری در بسیاری از نمونه ها وابسته به فصل بوده و در اوایل زمستان دیده می شود و در گله های مولد هم به ندرت به صورت حاد مشاهده می شود بیماری بسیار حاد بوده و باعث تلفات شدیدی در این پرنده ها می گردد.

در اثر سموم کلستریدیایی گاهی فلجی موضعی و یا کلی در پاها، بال و گردن مشاهده می گردد که ناشی از سموم حاصل از کلستریدیوم شوای وبوتیلینوم بوده و احتمالاً باعث آسیب های عصبی در پرنده ها می شوند.

کمپیلو باکتریوزیس

این بیماری درماکیان تحت عنوان هپاتیت ویبریونی شناخته شده و نکروز کانونی دریکی از لوبهای کبدی جوجه سه ماهه ره آ جداشده است.

درمان:

درمان قطعی برای بیماران پیشنهاد نشده.از اریترومایسین وانروفلوکسازین هم استفاده شده است

آسپرژیلوس در شترمرغ

کاه یا علوفه خشک آغشته به قارچ که به عنوان بستر استفاده می شود و یا یونجه های خشک شده حاوی قارچ که شتر مرغ از آن تغذیه می کند، منشاء مهم آسپرژیلوس درجوجه های تازه تولد یافته و درشتر مرغهای در حال رشد می باشد

 دربیشتر موارد آسپرژیلوس درشتر مرغها، ریه ها درگیر می شوند که سبب ایجاد ضایعات شدید گرانولوماتوزی می شود. البته در شتر مرغهایی که ازطریق بستر و یا کاه آلوده، درگیر شده اند تورم و عفونت شدید قارچی کیسه های هوایی رخ می دهد.

اسهال وآنتریت ناشی ازگرم منفیها

انواع سالمونلاها،   E.coli، پزودوموناس آئروژینوزا ازعوامل اصلی بیماری محسوب می گردند ودر آفریقا یک مورد از بیماری توسط عوامل فوق با 11درصد تلفات گزارش شده است آلودگی باعث عفونت در کبد همراه با التهاب ونقاط کوچک نکروزه دیده می شود.در سپتی سمی  ناشی ازE.coli  زخمهای مشابه در کبد طیور ایجاد می کند.

سالمونلوز

گونه های مختلف از سالمونلا از امو و شترمرغ جدا شده است. سالمونلا تیفی موریم  در اثر آلودگی محیط، غذا وتماس با جوندگان و پرندگان که میزبان آن می باشند وهمچنین عدم ایمنی  کافی در مقابل بیماری انتقال می یابد.

علائم بالینی بیماری

در صورت افزایش تلفات غیر طبیعی پس از هچ احتمال عفونت سالمونلای وجود دارد واین علائم در پرنده های جوان وبالغین بصورت کاهش اشتها، بی حالی، اسهال و یا مرگ بدون تظاهرات بالینی دیده می شود.

مرگ و میر جوجه شترمرغ در مزارع در طی سالیان متمادی به موضوع بسیار مهمی تبدیل شده است

که امروز آنرا سندرم پنهان جوجه  FCS   مینامند.

نشانه های بیماری FCS یا سندرم پنهان جوجه عبارتند از:

    کاهش مصرف آب و خوراک در جوجه اسهال و یا یبوست شدیدکم تحرکی جوجه بیمار حتی در زمانی که گله در حال دویدن هستند. این جوجه ها  پس از اندکی راه رفتن می نشینند و چشمهایشان را می بندند و صدایی لرزان از خود  در می آورند. این جوجه ها زمان زیادی صرف نشستن می کنند

مرگ و میر ناشی از این بیماری بسیار بالا بوده و تقریبا تمام گله را درگیر می کندو جوجه هایی که از این بیماری جان سالم بدر می برند تاخیر رشدی خواهند بودو از مابقی گله عقب می مانند.

نشانه های کالبد گشایی:

وجود مایعی سبزرنگ متمایل به قهوه ای در روده، معده و سنگدان

خونریزی در روده ها و صرفا پرخون شده روده ها

معده خالی از خوراک است

در برخی از کالبدگشایی ها ممکن است قطعاتی از چوب و یا سایر اشیا در معده پیدا شودکه نشان دهنده شرایط استرس زاست. شکل قلب تغییر پیدا کرده و چربی اطراف آن بشدت کاهش پیدا کرده است و همچنین درجوجه های جوان بافت جگر وکیسه زرده از نظر رنگ کاملا تغییر می کند.

مهمترین بیماریها و علل تلفات شترمرغ در پنج سال گذشته ایران

بیشترین علل تلفات جوجه شترمرغ در سنین اولیه و زیر یکماهگی مربوطه به عفونت کیسه زرده می باشد که معمولا بروز آن باعث تلفات از روزهای اول تا حدود یکماهگی می گردد.

بررسی های انجام شده بر روی نمونه های مبتلا در 5 سال گذشته نشان داده است که بیش از 50% عفونت ها کلی باسیلی و نزدیک 13% عفونت سالمونلائی و 37% نیز سایر موارد عفونت زا را شامل می شود. در موارد شدید، آلودگی و ابتلا به آنژیت و اسهال در جوجه شترمرغ های زیر 3 ماه سن بین 30-20 درصد تلفات به همراه داشته است که این امر مجددا لزوم رعایت کامل اصول بهداشتی و مراقبت و کنترل شدید بهداشتی از جوجه های شترمرغ بویژه در ماه های اول زندگی را خاطر نشان می سازد.

آنتریت کلستریدیائی و آنتروتوکسمی

دو بیماری فوق عامل بیشترین تلفات باکتریائی در شترمرغ های ایران می باشند. کلستریدیوم ها جزو میکروارگانیسم های فلور طبیعی روده هستند. در مواردی که هر نوع استرس ناگهانی، تغییر در جیره غذائی و یا تغییر در مواد تشکیل دهنده و نوع جیره مصرفی حیوان انجام گردد این دسته میکروبها با رشد و تکثیر سریع در روده ها باعث دفع مقادیر زیادی سم در محیط روده می گردند (این باکتری بر اساس نوع سم تولیدی به تیپ های A,B,C,… تقسیم بندی می گردند).

سموم دفع شده باعث التهاب شدید در روده ها (آنژیت)می شود و این سموم پس از جذب از جدار روده وارد جریان خون شده و موجب بروز آنتروتوکسمی و مرگ سریع و ناگهانی در شترمرغ می گردد. در کالبد گشائی ها، معمولا حیوان تلف شده را با معده ای پر از مواد غذائی، روده پر خون و ملتهب، ضخیم شدن موکوس روده و گاهی اوقات خونریزی در روده می بینیم که این علائم در آنتروتوکسمی فرمن (که معمولا در سنین بالاتر به چشم می خورد)معده و سنگدان خالی و روده های پر خون و پر گاز با جداره های نازک می باشد و معمولا نقاط نکروتیک بر روی لایه سروز رئودنوم و ژئوژنوم روده به رنگ سفید یا زرد دیده می شود. همچنین گاهی در حیوانات کوچکتر انباشتگی سنگدان و پر خونی ریه و کبد نیز به چشم می خورد.

بهترین راه مقابله با این بیماری همانطوریکه در ابتدا هم ذکر شد پیشگیری می باشد که در حال حاضر به این منظور استفاده از واکسن آنتروتوکسمی در سنین سه هفتگی و تکرار مجدد بعد از سه هفته بهترین نتیجه را به همراه داشته است.

در مراحل همه گیری (اپیدمی)آنتروتوکسمی حاد در جوجه های زیر سه ماه، بهترین راه درمان استفاده از داروی تتراسایکلین خوراکی به صورت محلول در آب آشامیدنی به همراه واکسیناسیون می باشد و در موارد انفرادی (آندمیک)هم استفاده از مشتقات پنی سیلین به صورت تزریق در عضله بال بهترین نتیجه را به همراه داشته است.

خلاصه ای از بیماریهای شترمرغ

90% تمامی مرگ و میر جوجه شترمر غها ناشی از بیماریها ذیل می باشد.

-عفونت کیسه زرده

-تعییرشکل پاها و پنجه ها

اسنداد و اسهال / عفونت معده (که توسط E.COLIُ، سالمونلا، هیتوموناس و دیگرباکتریها)ایجاد می شوند.

نیوکاسل

واکسن کشته روغنی نیوکاسل به مقدار 1 سی سی قابل توصیه است. بایستی این واکسن 6 هفته بعد تکرار شده وهر شش ماه یکبار یک یادآوری تزریق شود. استفاده از واکسن زنده (لاسو تا بصورت اسپری چشمی همزمان با واکسن کشته توصیه شده است

آبله طیور

این بیماری جوجه شتر مرغها رادرگروه سنی یک هفته تا چهارماه و با میزان مرگ و میر تا 15 درصد مبتلا می کند. با استفاده از واکنسهای تجاری آبله این بیماری قابل کنترل می باشد.

انتریت نکروتیک (عفونتهای کلستریدیایی)

این بیماری شتر مرغها رادر هر سنی مبتلا نموده باعث مرگ ومیر بالایی می شود خطر عفونت درآغاز بهار و در طول پائیز بسیار زیاد بوده و بنظر می رسد که در اثر افزایش خوردن لجن و ذرات خاک ایجاد می شود

عفونت کمپیلو باکتریایی

اخیرامشخص شده است که کمپیلوباکتر ژوژنی ممکن است موجب ایجاد عفونتهای نیمه حاد تامزمن در جوجه شتر مرغها در سن 10 روز تا 4 ماه شده و درعرض 5 روز باعث ایجاد تلفات شدید در گله شود. در شتر مرغهای مسن تر این مرگ ومیر کمتر می باشد. باکتری از طریق غذا و آب آشامیدنی منتقل شده. همچنین ممکن است در اثردستکاری غیر بهداشتی تخم ها، جنین را الوده کند. جوجه های مبتلا بایستی از بقیه گله جدا شده و در قرنطینه مورد درمان آنتی بیوتیکی مناسب قرار گیرند.

عفونت باسلیوس آنتراسیس

معمولا عفونت از طریق گوارشی و عمدتا از طریق پودر استخوان حیوانات آلوده که در تغذیه شتر مرغها مورد استفاده قرار گرفته رخ می دهد جهت پیشگیری از وقوع بیماری استفاده از واکسن شاربن موثر وموفقیت آمیز می باشد.

کمبودها

جدای از ظاهر عمومی یک شتر مرغ رنگ پوست نشانگر خوبی از وضعیت تغذیه پرنده می باشد که از پشت حیوان بخوبی دیده می شود. بدینوسیله می توان از تغذیه مطلوب و یا سوء تغذیه و کمبودحیوان آگاهی یافت. آزردگیهای ناشی از کمبود سلنیوم و ویتامین Eدر افریقا جنوبی و استرالیا معمول می باشند در اثر این کمبود علائم بیماری عضله سینه در شترمرغ ایجاد شده موجب ناتوانی حرکتی می شود. همچنین می تواند موجب کاهش باروری در شترمرغ شود. کمبود اسید پانتوتنیک و بیوتین بسیار نادر بوده، در جوجه شتر مرغهایی که منحصرا توسط جیره های خالص گندم تغذیه می شوند رخ می دهد.

تغییر شکل غضروف و استخوانها

تغییرات مرضی در غضروفها اغلب ناشی از اسیدوز می باشد. علت بروز این حالت درصد بالای ترکیبات کلر در برابر سدیم و پتاسیم می باشد. آغاز تغییر شکل استخوانها ناشی از عدم تعادل کلسیم در برابر فسفر می باشد تکمیل متقابل جیره غذایی ضروری می باشد. در بسیاری از مزارع پرورش شترمرغ در آفریقای جنوبی شترمرغها سولفات منیزیم در غذا با آب آشامیدنی داده می شود.

بیماری نیوکاسل

نشانه های کلینیکی شامل علائم عصبی و افزایش نرخ مرگ و میر است. علائم عصبی می تواند شامل عدم تعادل، پیچش گردن، فلج گردن همراه با تورم سر ناشی از ادم در زیر پوست باشد.

تولید مثل در شترمرغ

شترمرغ وحشی در 4 تا 5 سالگی از نظرجنسی بالغ شده در حالیکه شترمرغ اهلی در2 تا 3 سالگی و ماده نیز کمی زودتر از نر بالغ می شود. بعضی شترمرغ های اهلی ممکن است اولین فصل تولید مثل خود را در 18 ماهگی شروع کنند. شترمرغ های نر هنگام بلوغ پرو بال سیاه و سفید دارند. ماده ها و شترمرغ های نابالغ دارای پرو بال قهوه ای مایل به خاکستری تیره می باشند. جنسیت نرو ماده را حدود هفت تا هشت ماهگی می توان هنگام دفع ادرار یا مدفوع تعیین کرد زیرا آلت در این مواقع بیرون می آید. بر خلاف سایر پرندگان، شترمرغ نر دارای آلت است و دفع ادرار و مدفوع از هم جداست.

ماده مدت کوتاهی پس از جفتگیری تخمگذاری را شروع می کند. اولین تخم بارور تقریباً 10 تا 14 روز پس از اولین جفت گیری گذاشته می شود. از آن پس و تقریباً بدون استثناء تخمها یک روز در میان بصورت کلاچ های 20 تا 24 تایی تولید می شوند. بین دو کلاچ یک وقفه 7 تا 10 روزه وجود دارد. ماده های پرتولید، در طول فصل تولید مثل بین 80 تا 100 تخم می گذارند.

نسبت نر به ماده:

نسبتهای نر به ماده از 1:2 تا 1:4 به لحاظ باروری مناسب است. نسبت بیشتر از 1:4 به این علت که نر ممکن است توانایی جفت گیری با تمام ماده ها را نداشته باشد تولید تخم های غیربارور را افزایش می دهد.

«برنامه پیشنهادی واکسیناسیون شترمرغ»

چسبندگی مقعد در جوجه خروسها

این عارضه در هر دو جنس دیده می شود ولی درصد آن درجوجه خروسها به مراتب از  جوجه مرغها بیشتر است.

شاید دلیل اصلی آن روش تعیین جنسیت در جوجه کشی باشد. عموما در نژادهای مختلف جوجه مرغ از طریق رشد پر faether *  و جوجه خروسها از طریق مقعد  open * تعیین جنسیت می شوند. در جوجه خروسها که اندکی هم با فشار همراه است مقعد باز شده و برآمدگی گوشتی مورد بازرسی قرار می گیرد در این حالت مقعد ممکن است در معرض آلودگی های جوجه کشی قرار بگیرد که نتیجه آن گاها عفونت مقعد می باشد.

یکی دیگر از دلایل چسبندگی مقعد مربوط به  شرایط گوارشی جوجه می باشد اگر جوجه تحت  شرایط دمایی بالا نگهداری یا حمل شود دهیتراته خواهد شد و به علت آبگیری شدید، مدفوع قوام بالای خواهد داشت و دفع آن مشکل خواهد شد وبه هنگام خروج از مقعد حالتی شبیه به پرولاپس ایجاد می کند در این حالت مورد هجوم نوک زدن سایر جوجه ها در کارتن و یا سالن واقع خواهد شد و مدفوع در مقعد زخمی خواهد ماند.

همچنین وقتی جوجه در شرایط سرما باشد ویا دان آغازین آلوده به قارچ باشد  ممکن است مدفوع جوجه حالت آبکی به خود بگیرد و از آنجایی که در  چند روز اول ورود جوجه به سالن، دمایی سالن بالا ودر حدود 34_31  درجه است موجب خشک شدن مدفوع در خروجی مقعد می شود و حالت چسبندگی به خود می گیرد. قابل ذکر است که کمبود رطوبت و خشکی سالن این عارضه را تشدید می کند.

پیشگیری:

_ استفاده از بلغور ذرت:به ازای هر هزار جوجه پنج کیلو بلغور ذرت همراه با دان از روز اول تا سوم در اختیار جوجه ها قرار گیرد

_ استفاده از محلول سیصد گرم شکر در صد لیتر آب همراه با مولتی ویتامین و انتی بیوتیک به مدت چهار روز

درمان:

اگر تعداد جوجه های در گیر زیاد باشد ابتدا بهتر است آنها را جمع آوری کرده و در یک پن قرار دهیم سپس در داخل آبخوری این جوجه ها یک قاشق روغن ذرت (مازولا)  به مدت دو تا سه روز میریزیم جوجه ها در این سن قادر به هضم و جذب روغن یا اسید چرب نیستند بنابرین مدفوع چرب و لغزنده شده و دفع آن آسانتر می شود.

گاه مجبور به جدا کردن مدفوع از مقعد جوجه هستیم پس از انجام این کار می توان جهت ضدعفونی مقعد و چرب کردن آن از پماد تتراسایکلین 3% انسانی استفاده کرد.

در تجربه ای دیگرجهت رفع چسبندگی مقعد،  جوجه های در گیر را در یک  بیمارستان  جمع آوری کردند  وسپس روغن و دان را با نسبت یک کیلو دان  50 گرم روغن مخلوط کردند.بعد از سه روز همگی جوجه ها بهبود یافتند.

 منبع: اینترنت

 بر دو بخش است:

1-دستگاه لمفوئیدی اولیه پرندگان شامل  تیموس و بورس فابریسیوس می باشد.

تیموس یک ساختار چند لوبولی است که در دو طرف نای دیده می شود.

بورس فابریسیوس نیز یک اتساع کیسه مانند در روده خلفی است که در بالای کلواک قرار دارد.

تیموس و بورس فابریسیوس به ترتیب محل تمایز و تکامل سلول های لمفوسیت T  و لمفوسیت B می باشد.

2- دستگاه های لمفوئیدی ثانویه در پرندگان در سرتاسر بدن پخش شده اند و شامل طحال، مغز استخوان، عقده هاردر، بافت های لمفاوی برونشیال، بافت های لمفاوی دستگاه گوارش  و بافت های لمفاوی ملتحمه می باشند. دستگاه لمفوئیدی ثانویه محل تراکم لمفوسیت ها و سلول هایی است که وظیفه عرضه آنتی ژن را بر عهده دارند، می باشد.

لمفوسیتهای B وظیفه ساختن پادتن های خون را بر عهده دارند.

مفهوم آنتی بادی یا پادتن